Pytania i odpowiedzi

1. Czy do lekarza rehabilitacji muszę co roku przynosić nowe skierowanie na to samo schorzenie?

W poradni rehabilitacyjnej w zakresie opieki lekarskiej, na podstawie jednego skierowania, dopuszcza się w przypadkach uzasadnionych medycznie, objęcie opieką świadczeniobiorcę ze schorzeniami wymagającymi długotrwałej rehabilitacji, do czasu osiągnięcia poprawy w leczeniu danej jednostki chorobowej, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy.

2. Czy lekarz specjalista neurolog może wypisać receptę na leki refundowane związane ze schorzeniem , którego nie leczy np. na cukrzycę, na życzenie pacjenta?

Lekarz specjalista z poradni neurologicznej może wypisać pacjentowi leki refundowane np. p/cukrzycowe lub p/nadciśnieniowe, jednak refundację powinien uzasadnić w prowadzonej dokumentacji medycznej, w opisie wywiadu lekarskiego i badania przedmiotowego, uwzględnić objawy, wyniki pomiarów odnoszące się do schorzeń, z powodu których ordynuje refundowane leki w określonym trybie odpłatności, zgodnie z obowiązującymi wymogami prawa. Ponadto może zlecić badania dodatkowe potwierdzające schorzenia, z których powodu ordynuje leki refundowane, a ich wyniki odnotuje w dokumentacji medycznej pacjenta. Lekarz specjalista powinien rozpoznać i udokumentować wymienione schorzenia, tak, aby mógł ordynować zasadnie leki refundowane.

3. Dlaczego muszę wypełnić deklarację wyboru, aby skorzystać z porady lekarza podstawowej opieki zdrowotnej?

W celu skorzystania z porad w ramach podstawowej opieki zdrowotnej pacjent powinien dokonać wyboru lekarza, pielęgniarki i/lub położnej. Wynika to nie tylko z zakresu i sposobu zabezpieczenia świadczeń ale również metody finansowania i rozliczania z Narodowym Funduszem Zdrowia. Zasadniczą formą finansowania jest metoda kapitacyjna czyli per capita. Kapitacyjna stawka roczna stosowana jest do rozliczania świadczeń udzielanych w ramach gotowości lekarza do udzielania świadczeń gwarantowanych z zakresu POZ osobom, które dokonały wyboru lekarza poprzez złożenie odpowiedniej deklaracji wyboru. Polega ona na określeniu jednostkowej rocznej stawki przeznaczonej na jednego pacjenta zadeklarowanego do lekarzy danego zakładu, korygowanej odpowiednim współczynnikiem korygującym. Podstawą miesięcznych rozliczeń z NFZ są listy pacjentów zadeklarowanych do danego świadczeniodawcy.

Warto pamiętać, że pacjent ma prawo do bezpłatnego wyboru lekarza, pielęgniarki, położnej podstawowej opieki zdrowotnej nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym. W przypadku każdej kolejnej, nieuzasadnionej zmiany należy wnieść opłatę w wysokości 80 złotych na konto właściwego oddziału NFZ.

4. Czy w przypadku choroby przewlekłej lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może wystawić receptę na leki zalecone przez specjalistę?

Warunkiem koniecznym przy wystawianiu pacjentom recept na leki refundowane, w przypadku każdego lekarza uprawnionego do wystawiania takich recept, w tym także w leczeniu chorób przewlekłych, jest dysponowanie przez tego lekarza udokumentowanym rozpoznaniem schorzenia – ustalonym samodzielnie lub przez innych lekarzy w związku z prowadzonymi przez nich diagnostyką i leczeniem. Lekarz poz może kontynuować leczenie farmakologiczne pacjenta zastosowane wcześniej przez lekarza specjalistę w sytuacji, gdy ten przekazał mu pisemnie informację ( nie rzadziej niż co 12 miesięcy) na temat rozpoznania, sposobu leczenia, rokowań, ordynowania leków, w tym okresu ich stosowania i dawkowania oraz wymaganych wizyt kontrolnych. Dysponowanie przez lekarza poz wydaną przez lekarza specjalistę informacją, o której mowa nie wyklucza możliwości samodzielnego zweryfikowania przez tego lekarza zasadności zaordynowania leków, o których wypisanie pacjent zwrócił się do niego, jak również nie zwalnia lekarza z odpowiedzialności zawodowej za skutki decyzji podjętej w związku z ordynowaniem leku.

5. W jaki sposób uzyskać kartę EKUZ i do czego ona mnie uprawnia?

W celu otrzymania karty należy złożyć do Oddziału NFZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wypełniony wniosek i przedstawić aktualny dowód ubezpieczenia. W trakcie tymczasowego pobytu w danym państwie, karta uprawnia do uzyskania świadczeń zdrowotnych niezbędnych z medycznego punktu widzenia (w sytuacji nagłego pogorszenia stanu zdrowia) na zasadach kraju w którym są udzielane. Należy pamiętać, że w większości państw UE obowiązuje udział własny pacjenta, a niektóre świadczenia są w pełni odpłatne.